Ik en de Anderen
En het impact van positief denken

​

​

In het leven worden we aangemoedigd om, als individuen,

 

Sterk te zijn
Op te komen voor onze rechten
Respect te eisen
Persoonlijke vrijheid te eisen
Onze mening te uiten

​

Het mag als toeval aanzien worden maar onze maatschappij wordt tegelijkertijd meer
gewelddadig, minder tolerant, meer verdeeld. En hoe minder tolerant het wordt hoe meer extreem
de verschillen worden. De stemmen die ons voortstuwen naar grotere individuele kracht klinken
steeds luider. Individuele onafhankelijkheid is het hoogste goed. Maar, hoe groter de verschillen
worden tussen de individuen, zo lijkt het, hoe meer men ons aanmoedigt om als individu op te staan,
om alleen te staan. Men moet vechten voor wat men nodig heeft. En je moet harder vechten, terwijl
je steeds anderen de schuld geeft voor de barsten in de maatschappij, voor het minder tolerant zijn.
Terwijl men uitschreeuwt dat men de mensen wilt verenigen, verdeelt men ze in links en rechts, in
goed en slecht, in waar en ‘fake’, in voor en tegen.

​

Wat gebeurt er hier?

Als jij, als individu, ‘het recht’ hebt om op te eisen wat jij vindt dat je nodig hebt dan bezit
een ander individu datzelfde recht toch ook, of niet? Of vind jij jezelf meer speciaal dan de anderen?
Vind jij van jezelf dat je een beter mens bent dan een ander? Heb jij gelijk en hebben al die anderen
ongelijk? Of misschien vind je dat jij meer gelijk hebt omdat vele mensen uit jouw omgeving dezelfde
mening zijn toegedaan als jijzelf, hetgeen maakt dat anderen, buiten jouw omgeving, het bij het
verkeerde eind moeten hebben, moeten monddood gemaakt worden. Wanneer je steun krijgt voor
wat jij vindt dat je nodig hebt, voor wat jij vindt dat juist is, geeft dat dan jou de kracht om recht te
hebben? En wat als anderen ook steun hebben voor wat zij vinden dat ze nodig hebben of voor wat
zij vinden dat juist is? Wat zou dan het resultaat zijn van zo’n situatie? Een conflict. En hoe meer
iemand vecht voor waar hij in gelooft hoe groter het conflict wordt. Een moderne versie van de
Heilige Oorlog, waarbij in de moderne maatschappij elk individu aangemoedigd wordt om zijn eigen
heilige oorlog te voeren. Het geloof de ware en de enige ‘vertegenwoordiger’ te zijn van de wil van
een Oppermacht, en het recht te hebben om dat geloof te verdedigen, is nu verschoven naar het
geloof in de rechtmatigheid van de persoonlijke waarheid. Het draait enkel om jou, en de anderen
hebben geen rechtmatigheid binnen jouw sfeer. Jij bent de Oppermacht geworden in je eigen leven.
De Keizer en Goeroe, die beslist over oorlog en vrede.

 

Laat de strijd beginnen!

Of misschien ben je geïnteresseerd in een andere mogelijkheid.

​

Het is waar, ieder persoon heeft andere noden in het leven, en deze veranderen naargelang
de levensomstandigheden veranderen. Het is waar, ieder persoon heeft een persoonlijke
verantwoordelijkheid naar zijn eigen noden toe. Het is waar, ieder persoon moet zelf werken aan het
bewerkstelligen van een leven waarin deze noden zoveel mogelijk worden ingevuld.

​

‘Zoveel mogelijk’. Wat is er dan mogelijk en wat is onmogelijk? Misschien moeten we eens
kijken naar de structuur van het leven, het energetische veld waarin elk individu zich bevindt en
beweegt. Er gaat geen energie verloren en er wordt geen bijkomende energie geproduceerd. Het
enige dat bestaat is een uitwisseling van energie. Wanneer energie een bepaalde richting uitgaat dan
kan het niet ergens anders naar toe. Wanneer energie zich op één plaats verzamelt dan wordt het
onttrokken aan een andere plaats. Wanneer ik een bepaalde ruimte beheers dan kan niemand
anders terzelfdertijd die ruimte beheersen. Wanneer ik energie spendeer aan één onderwerp dan
kan ik die energie niet aan een ander onderwerp besteden. Dit betekent dat wanneer ik mijn energie
aan vechten besteed dan kan ik die niet wijden aan vrede. Als ik mijn energie steek in een strijd met
mijn omgeving dan kan ik die energie niet steken in een vredevolle relatie met mijn omgeving. Als ik
mijn energie steek in het luisteren naar mezelf dan kan ik die energie niet steken in het luisteren naar
anderen.

​

Energie verplaatst zich. Wanneer ik iets naar me toe trek dan trek ik het eigenlijk van ergens
anders weg. Maar wat als dat ‘ergens anders’ nu eens hardnekkig aan die specifieke energie vasthield
en ik het uit hun handen gewrongen heb? Wat als iemand anders het gevoel heeft dat hij juist die
energie nodig heeft om te kunnen overleven? Er is maar één bot, één bord met eten, en twee
honden vechten erom. Zulke situatie kent enkel drie mogelijke uitkomsten, afgezien van de tragische
mogelijkheid dat geen van beide het bot te pakken krijgt en een derde ermee aan de haal gaat.
1. Hond A is de sterkste, de slimste, de sluwste, en wint het bot. Hond B blijft hongerig
achter, voelt zich bestolen.

2. Hond B is de sterkste, de slimste, de sluwste, en wint het bot. Hond A blijft hongerig
achter, voelt zich bestolen.

3. Hond A en Hond B erkennen dat als ze, in plaats van te vechten over het bot, elkaars
noden bekijken en het op ‘een akkoordje’ gooien, samen gaan werken, dat dan
niemand helemaal hongerig achter blijft.

​

De eerste twee opties laten telkens weer iemand achter die zich bedrogen voelt. Het is erg
waarschijnlijk dat die zint op weerwraak na het verlies van deze strijd. Hij zal overwegen hoe hij het
volgende keer anders gaat aanpakken. Hij zal zich realiseren dat hij er harder tegenaan zal moeten
gaan, alerter voor de dag zal moeten komen, om in zijn eigen noden te kunnen voorzien. Men moet
gewoon agressiever zijn, meer achterbaks, genadelozer om te kunnen overleven. De ander is nu
officieel een vijand, een gerechtvaardigd doelwit voor toekomstige veldslagen. Wat de toekomst ook
mag brengen voor de ander, wat hem ook maar overkomt, het is zijn eigen schuld. Hij is ermee
begonnen want hij was niet tegemoetkomend naar mij toe terwijl ik daar het meest nood aan had.

Samenwerken in een poging om aan de noden van beiden te voldoen gaat je misschien niet
meteen alles opleveren wat je nodig hebt, maar het zorgt er wel voor dat je geen energie moet
steken in het alert zijn, in het ontwerpen van nieuwe strategieën, in de bescherming van je grenzen,
in strijd te leveren om misschien te bekomen wat jij vindt dat jou toekomt. Al die energie kan
gespendeerd worden aan andere zaken terwijl je leven in harmonie met jouw omgeving verder
kabbelt. De aanwezigheid van de ander in jouw leven vormt op geen enkele manier een bedreiging.

Wij leven niet als geïsoleerde individuen. We maken deel uit van een gevarieerd ecosysteem,
dat de gehele natuur omvat, inclusief de menselijke maatschappij. Alles wat we doen, maar ook alles
wat we denken en voelen, heeft een directe impact op de wereld rondom ons. Als je iets naar je toe
wilt trekken dan trek je het bij iets of iemand anders weg. Wij vinden dat misschien wel eerlijk,
verdedigbaar, maar hoe denkt de andere kant hierover? Wat als de rollen omgedraaid zouden zijn?
Wat als iemand iets bij jou zou weghalen, met de beste bedoelingen, en omdat hij het ‘nodig’ heeft?
Zou jij geen weerstand bieden? Maar ik begrijp het al. Dat zou anders zijn, omdat jij nooit iemand
kwaad zou doen en je zou het enkel weghalen als er echt geen andere mogelijkheid meer is? Het zijn
al die andere smeerlappen die het leven onmogelijk maken!

​

We kunnen het leven eigenlijk op twee manieren benaderen. Ofwel geloven we dat wat we
meemaken uit slechte bedoelingen voortkomt, uit wrok, enkel bedoeld om ons te kwetsen, ofwel
geloven we dat dingen gebeuren voor ‘een reden’. De waarde van deze laatste benadering kan enkel
afgewogen worden als we het aandurven om het leven te accepteren, om te wachten, om ons er niet
mee te moeien. Wanneer we niet ingrijpen in een proces, natuurlijke alsook menselijke processen,
dan kunnen we waarnemen hoe dat gegeven zich verder ontwikkelt, waar het natuurlijke pad ons
heen leidt. Dit betekent dat we niet langer moeten reageren, hetzij in boosheid of angst of vanuit het
gevoel gekwetst te zijn, maar ook niet vanuit uitbundigheid of vreugde of goedkeuring. Enkel door
niet te reageren kunnen we te weten komen wat het werkelijk betekent dat dingen gebeuren voor
een reden. Verstoor het bewijsmateriaal in de misdaadscene niet!

Elke actie zorgt ergens voor een antwoord. Hoe heftiger dat antwoord is hoe meer golven er
gecreëerd werden, hoe meer verstoring er heeft plaatsgevonden gedurende het natuurlijke proces.
Alles wat je doet heeft een impact op de wereld rondom je en daar komt weerstand bij kijken.
Hoeveel weerstand, waar en hoe, kan erg verschillend zijn. Het is zelfs voor jou niet altijd duidelijk
waar het antwoord zit en wat het inhoudt, maar ik kan je verzekeren dat het er wel is. Eigenlijk
verandert elke gedachte die je hebt, elk gevoel dat je hebt, het energetische evenwicht in jouw veld.
Mijn hond ‘voelt aan’ wanneer ik overweeg om de tuin in te gaan, in tegenstelling tot andere
plaatsen waar ik naar toe zou kunnen, zelfs als mijn acties daar nog geen enkele indicatie van tonen.
Ze heeft het nooit bij het verkeerde einde! Dit komt omdat ik eraan denk om de tuin in te gaan – de
gedachte om mijn schoenen aan te doen, de gedachte om gereedschap mee te nemen, de gedachte
van de reden om de tuin in te gaan – hetgeen bij haar een reactie teweegbrengt. Die gedachten
veranderen het evenwicht in mijn energetisch veld en zij weet al wat er komen gaat. Het is voor haar
van belang want ze wil van de gelegenheid gebruik maken om in de tuin rond te crossen.

Dus als mijn gedachten, principieel, zo krachtig zijn dan moet ik ook in staat zijn om anderen
in mijn omgeving, enkel door mijn gedachten, te sturen in de richting van wat ik wil. Net zoals in het
voorbeeld van de hond, als mijn gedachten mogelijkheden creëren voor mijn omgeving en mijn
gedachten hun systeem ondersteunen dan kunnen ze zeker als erg krachtig ervaren worden. En dat
brengt ons bij de kracht van gedachten. Wat is de werkelijke kracht van gedachten?

De moderne spirituele begeleiding lijkt deze handschoen te hebben opgenomen om
gedachten om te zetten in realiteit. Zij instrueren ons hoe we ons moeten concentreren op
geloofsovertuigingen, die geformuleerd worden als mantra’s. Identificeer wat er ontbreekt in je
leven. Buig het om tot een positieve uitspraak. Blijf dit voor jezelf herhalen, tot in den treure. Breng
je geest telkens terug naar diezelfde eenvoudige boodschap. Als je lijdt omdat je geen geld hebt, dan
kan jij je leven veranderen door jezelf te zien als een rijk en welvarend iemand. Als je lijdt omdat jij
jezelf waardeloos vindt, dan kan jij je leven veranderen door jezelf te zien als een krachtig iemand,
een soort superheld bijna. Als jij lijdt omdat jij jezelf een verschrikkelijk mens vindt, dan kan jij je
leven veranderen door jezelf te zien als een goedhartig, gul en mooi voorbeeld van een mens.

De boodschap is ‘verander jouw gedachten en jouw leven zal op gelijkaardige wijze
veranderen’. Als dit niet werkt voor jou dan kan het zijn dat je die dingen wel uitspreekt, dat ze wel in
je hoofd zitten, maar dat je hart het niet gelooft. Als dit niet werkt voor jou dan kan het zijn dat je
niet ijverig genoeg bent. Je moet er harder aan werken. Als dit niet werkt voor jou dan kan dat voor
verschillende redenen zijn, maar laat één ding duidelijk zijn: het ligt aan jou. Jij bent diegene die faalt.
De methode voor spirituele verlichting werkt. Als jij het niet voor mekaar krijgt dan moet dat wel
jouw probleem zijn.

Verschillende versies van visualisatie worden ‘succesvol’ gebruikt in mentale gezondheid als
ook in het fysieke welzijn. Je kan je kankercellen weg visualiseren. Je kan jezelf opnieuw laten

stappen door visualisatie. En ik ben getuige geweest van verscheidene van deze ongelooflijke
krachttoeren. Ik weet dat, want ik heb het zelf gezien, het verwijden van de beperkingen van de
geest, het opentrekken van wat iemand gelooft of zelfs het omzeilen van wat hij gelooft,
uitzonderlijke resultaten kan opleveren. Dit zijn van de beste ervaringen uit mijn leven waar ik het
voorrecht gehad heb om het mee te maken en er aan deel te nemen. Beeld je in hoe je zou willen zijn
en je wordt die persoon. Volharding en steevaste focus levert je dat op.

En als dit voor jou niet werkt dan sluit je maar aan bij de massa. Ik ontvang je met open
armen.

Neen, niet wanhopig worden. Jouw gedachten sturen je bewuste geest weldegelijk in een
specifieke richting. Sommigen stellen het voor alsof je een lichtstraal samenperst tot een laserstraal.
Je creëert dus geconcentreerde energie, hetgeen altijd meer kracht bevat dan wanneer de energie
niet geconcentreerd is. Maar de inhoud van deze energiestraal is niet zwaar genoeg, gaat niet diep
genoeg. Het is als een hevige windstoot over het land. Wat zand en klein losliggend spul zal
verplaatst worden maar er zit geen beweging in de aarde zelf. Het verandert het landschap niet
omdat het oppervlakkig blijft, omdat het niet vanuit de diepte komt, vanuit de structuur van de
aarde zelf.

Jouw woorden, jouw gedachten, jouw gevoelens ontstaan in jouw bewuste geest. Het leven
wordt geregeld door jouw onbewuste geest. Het is jouw onbewuste geest die je in leven houdt, op
een manier die het beste past onder alle omstandigheden. Jouw bewuste geest laat je weten wat jij
wilt. Jouw onbewuste geest wordt gedreven door wat je nodig hebt. Wat jij denkt of voelt nodig te
hebben is een product van jouw bewuste geest. Wat je echt nodig hebt is een product van jouw
onbewuste geest. Jouw bewuste geest maakt slechts een klein deel uit van de gehele geest. Het
overgrote deel wordt ingepalmd door jouw onbewuste geest. En we mogen ons gelukkig prijzen dat
dat zo is. Hoe zou je bewuste geest weten hoe je voedsel en drank te verteren? Hoe zou je bewuste
geest weten hoe het vergif van een insectenbeet moet geneutraliseerd en verwijderd worden? Hoe
zou je bewuste geest weten wat er moet gebeuren wanneer de druk op je binnenoor toeneemt?

Jouw bewuste geest creëert gedachten en gevoelens die gebaseerd zijn op herinnering. Het
beschikt over een databank met opgeslagen informatie, allemaal voorzien van een etiketje,
afgeleverd door een evaluatiesysteem ‘met een alternatieve agenda’, waarbij dingen uit het verleden
als ‘goed’ of ‘slecht’ aangeschreven staan, voor herhaling vatbaar zijn of absoluut te vermijden. Met
deze handleiding voor zich scant de bewuste geest de omgeving, creëert het een voorstelling van wat
er op je af gaat komen en selecteert het een antwoord gebaseerd op een oude evaluatie van een
gelijkaardige, niet een identieke, situatie. En niet vergeten, wanneer jij je energie steekt in de
evaluatie van iets wat mogelijks in de toekomst zou kunnen plaatsvinden en een antwoord daarop,
dan kan je die energie niet gebruiken om te observeren wat er werkelijk aan het gebeuren is. Jouw
bewuste geest loopt op de zaken vooruit, neemt je bij de hand naar wat jij gelooft dat er met jou
gaat gebeuren en de gevaren waarvan jij gelooft dit zal inhouden voor jouw leven. Je bent nu niet
langer bereid om te wachten tot de werkelijkheid zich voor je ontvouwen zal.

Jouw onbewuste geest houdt zich enkel bezig met de realiteit van het voortdurend
veranderende energieveld waarin jij leeft. De realiteit kan zich enkel aan ons tonen wanneer we geen
fantasie-uitstap maken in een sprookjeswereld. De situatie waarin we ons bevinden toont ons de
realiteit van de interacties tussen het Ik, als een individu, en de omgeving van het Ik. Wanneer mijn
gedachten, mijn gevoelens, mijn acties, mijn geloofsovertuiging op enorme weerstand stoot vanuit
mijn omgeving dan vertelt me dit dat ik uit evenwicht ben met mijn omgeving. Het vertelt me niets
over wie gelijk heeft en wie ongelijk. Het toont me enkel dat er een conflict is. En inderdaad ben ik
vrij om te geloven dat het conflict niet mijn schuld is. Ik heb gelijk en de anderen hebben ongelijk. Ik
ben vrij om de evaluatie die mijn bewuste geest gemaakt heeft te aanvaarden en om ervan overtuigd

te zijn dat de anderen moeten veranderen. Ik ben vrij in mijn bewuste geest om te geloven dat ik me
inzet voor het juiste, het goede, het rechtvaardige, doel. En in zulke situatie, zelfs als de anderen er
een tegenovergestelde opinie op na houden, is het onmogelijk voor mijn bewuste geest om
verbinding te maken met een andere evaluatie, met een andere opinie, met een andere
geloofsovertuiging. Wat ook de evaluatie van de bewuste geest van elk individu mag zijn, de realiteit,
zoals die zich toont door de onbewuste geest van allen, is dat er zich een conflict heeft voorgedaan
tussen de twee partijen. Een verlies van harmonie heeft plaatsgevonden tussen het individu en de
wereld waarin dat individu leeft. Deze situatie zal blijven bestaan zolang er geen energie gestoken
wordt om uit te vinden wat er gaande is in die buitenwereld. Dus zolang het individu weigert nota te
nemen van wat er in de buitenwereld werkelijk speelt. Conflicten, fundamentele meningsverschillen
en levensopvattingen, verdwijnen niet gewoon in de mist van de tijd. Een conflict betekent voor het
individu dat men zelfs nog alerter wordt naar alles wat mogelijks een verband houdt met wat men als
individu ziet als ‘de oorzaak’ van het conflict. Met andere woorden, na verloop van tijd wordt de
afscheiding nog groter, worden we nog defensiever, en nog agressiever, om toch maar elke mogelijke
confrontatie met meer zulke ‘onrechtvaardige’ situaties te voorkomen. Dit alles wordt gestuurd door
de bewuste geest.

Jouw onbewuste geest neemt de energetische veranderingen in jouw omgeving waar. Dus
het weet wat er echt speelt rondom jou. De onbewuste geest zorgt ook voor al jouw
noodzakelijkheden. Deze verschillen grondig van wat je bewuste geest aanziet als jouw noden. Ik
hoor mensen zeggen dat ze niet zouden kunnen leven zonder dit of dat. Echt waar? Probeer het
eens. Wat gebeurt er nu? Ben je dood? Ik denk het niet! Het leven loopt gewoon door. Waarom?
Omdat het enkel je bewuste geest is die je dit doet geloven en die heeft het eenvoudigweg bij het
verkeerde eind. Het is fantasie. Terzelfdertijd is jouw onbewuste geest bezig om manieren te vinden
om verder te kunnen. Dat is de realiteit. Jouw onbewuste geest ziet dat het leven verder loopt en dat
er geen echt levensbedreigend gevaar aanwezig is. Dus terwijl jouw onbewuste geest, overspoeld
met de realiteit van het leven, rustig blijft, panikeert jouw bewuste geest, roept en tiert het, zonder
dat het uit de nachtmerrie ontwaakt.

Hoe kunnen we dit veranderen? De eerste stap is zich te realiseren, ongeacht wat er gebeurt,
dat jouw onbewuste geest altijd manieren vindt om je in leven te houden. Jouw feitelijke noden om
dit te bewerkstelligen zijn veel kleiner en erg verschillend van wat jouw bewuste geest gelooft dat er
nodig is. Ten tweede weet jouw onbewuste geest dat het leven enkel haalbaar is wanneer er geen
blijvende of aanslepende conflicten zijn. Vandaar dat jouw onbewuste geest telkens opnieuw kiest
voor rust en vrede, en altijd zoekt om het lont uit alle conflicten te verwijderen. Het leven kan
zichzelf niet onderhouden te midden constant oorlogsgeweld, of op een constante onderstroom van
angst. Het heeft nood aan een begrijpen van, aan een samenwerking tussen, ik en mijn omgeving.
Maar wat als mijn omgeving niet ‘bereid’ is om mij te begrijpen?

Wat wij, als individuen, nog moeten begrijpen is dat het leven, het universum, de gehele
creatie, niets meer is dan reactie op reactie op reactie. Elke stap in de creatie is een reactie van
elementen binnen het veld op specifieke condities in dat deel van het veld. Dus reageert alles en
iedereen op iets in zijn omgeving. Vandaar dat conflicten niet gaan over wie de eerste kogel afschoot.
Het gaat over wie er ophoudt met schieten. Er zal altijd een reactie zijn. De enige vraag is hoe heftig
die zal zijn, hoe gewelddadig, hoe krachtig. En dat hangt af van het verschil in potentiaal tussen de
twee polen. Wanneer er een groot verschil is dan zal de ontlading enorm krachtig zijn. Wanneer het
verschil relatief klein is tussen de twee polen dan zal het effect van de ontlading ook minimaal zijn.
Dus hoe verder twee geesten van elkaar verwijderd zijn hoe groter de vernieling wanneer ze op
elkaar botsen, wanneer ze met elkaar in conflict treden. Enkel het conflict vermijden kan de
resulterende vernieling vermijden.

​

Onze bewuste geest kan niet altijd op voorhand weten wat het resultaat zal zijn omdat we
niet altijd in staat zijn om precies te weten hoe krachtig iemands geloofsovertuigingen zijn, wat het
echt voor hem betekent. Wanneer je dus niet echt kan inschatten hoe ver jullie uit elkaar liggen dan
is het ook niet altijd mogelijk om een conflict te vermijden. Nochtans zal, wanneer het conflict er is,
de waarheid aan het licht komen. Hoe groter de ontlading hoe groter het potentiaalverschil tussen
beiden. Hoe krachtiger de reactie is die je tegenkomt hoe groter de bedreiging die jij vormt voor
jouw omgeving. En vergeet niet dat wanneer je druk bezig bent je eigen gedachten, gevoelens en
acties te rechtvaardigen dan ben je niet bezig met te observeren wat dit alles buiten jezelf in
beweging heeft gezet. Als je echter wel nota neemt van de kracht, van de agressiviteit, van het
antwoord van jouw omgeving dan heb je de mogelijkheid om een bewuste keuze te maken tussen
jouw bewuste geest en jouw onbewuste geest. De ene is bezig met het versterken van jouw verweer,
met jouw bescherming omdat het bang is, en de andere is bezig met naar rust en vrede te zoeken. Jij
hebt dan de keuze om te focussen op het ontkrachten van het conflict, maar dan moet je ophouden
met te argumenteren over wie het eerste schot gelost heeft en wie het meest recht in z’n schoenen
staat om deze veldslag te leveren. Met ander woorden, aan wiens kant God staat.

Het gaat er niet om wie gelijk of ongelijk heeft. Het gaat er niet om wie de sterkste is. Het
gaat niet om winnen of verliezen. Het gaat enkel om de wetenschap dat geen mens beter wordt van
voortdurende conflicten. Dus het eerste dat moet gebeuren is het slagveld verlaten. Laat de dingen
zijn zoals ze op dat moment zijn. Probeer niet over het conflict te communiceren. Wacht tot de rook
om je hoofd is verdwenen. Vervolgens, terwijl je zelf zwijgt, luister je naar wat de ander te vertellen
heeft. Eénrichtingscommunicatie, waarbij jij luistert en probeer te horen en te begrijpen wat er
gezegd wordt. En pas dan, wanneer de loopgrachten verlaten achter gebleven zijn, ga je de ander
iets van wat er vermeld werd van noden aan zijn kant overhandigen. Je gaat hem bewijzen dat je een
vriend bent, een helpende hand.

Waarom ben ik het altijd die moet toegeven?

Dat is niet zo, maar jouw bewuste geest wil graag dat het zo gezien wordt. Het zal enkel
onthouden en zich herinneren die voorvallen waar jij hebt toegegeven en gemakshalve wordt er
gedaan alsof het altijd hetzelfde liedje is. Je vindt dit moeilijk om te geloven? Ook goed, dan geef niet
toe. Dan blijf verder vechten voor wat jou toekomt, vechten om gelijk te krijgen. Dan blijf de ander
de schuld geven voor de escalatie van de strijd. Voor je eigen leven, voor je eigen innerlijk evenwicht
doet het er niet toe wie gelijk heeft of wie de baas is. Het enige dat van belang is, is of je leeft in een
oorlogsgebied of in vredestijd. Wanneer jij je energie de ene richting uitstuurt dan kan je het niet in
en ander richting laten stromen. Wanneer je energie verbruikt om kogels te produceren dan gebruik
je die energie niet om graan te produceren.

Het leven is een ecosysteem, hetgeen betekent dat geen enkel levend organisme alles heeft
wat z’n hartje verlangt. Ze zijn allemaal afhankelijk van al die andere levensvormen, of ze zich daar nu
‘bewust’ van zijn of niet. Samen leven, inclusief acute meningsverschillen en noden, is de enige
manier waarop de natuur functioneert. Voortdurend strijd leveren met elkaar laat niet toe dat het
leven floreert. Elk individueel organisme zou voor ogen moeten houden dat veel energie beschikbaar
moet zijn om intens de omgeving te observeren, wat tot gevolg heeft dat je anderen kan helpen om
in leven te blijven, hetgeen op zijn beurt jou helpt om in leven te blijven. Reactie op reactie.

Sta je bewuste geest niet toe, het arme ‘gewonde’ ego, om met een weegschaal af te wegen
wat je geeft en wat je ontvangt. Jouw bewuste geest is veel te eng en vooringenomen in de manier
waarop het ‘bewijzen’ verzamelt en goedkeurt. Als je echt de werkelijkheid wilt leren kennen dan
observeer wat er met je gebeurt als antwoord op wat je uitstraalt. Neem verantwoordelijkheid voor
jouw deel in dat proces, voor jouw bijdrage tot het onevenwicht. En verantwoordelijkheid nemen
betekent dat het doel dat je voor ogen hebt het bewerkstelligen van vrede is, om geen andere reden

dan dat jij die vrede het meest nodig hebt. Jouw innerlijke leven kan maar zover uitrekken tot het
breekt. Jouw persoonlijke energiereserves zijn gelimiteerd. Zet je dan volledig in voor het
bewerkstelligen van vrede in plaats van deel te nemen aan een oorlog waarvan het einde niet in zicht
is. Neem dus een stap terug uit het mijnenveld door jouw bijdrage aan het conflict drastisch te
verminderen.

Probeer niet de ander in onderdanigheid te dwingen, maar ben zelf nederig. Vertrouw op het
leven zelf. Vertrouw op je natuur. Schenk geen vertrouwen aan jouw bewuste geest om je leven te
beheersen. Wees een goede dienaar en dat zal gewaardeerd worden. Pretendeer baas te zijn en je
zal gevreesd en gemeden worden.

Als je krachtig opstellen een opgave voor je is dan bezorg jezelf de opluchting waarnaar je op
zoek bent. Dan hou er mee op met jezelf uit te dagen.

Weet dat je je leven zwaarder kan maken of lichter al naargelang de richting van je eigen
houding tegenover dat leven.

​

​